Stel je het volgende voor. Je voelt je angstig en gestrest en daardoor ben je alleen maar bezig met doemscenario’s vanwege de angst om te verliezen of in de steek gelaten te worden.  Je spontaniteit is verdwenen en je wereld wordt alleen maar kleiner. Je wilt het liefst je dierbaren dicht bij je hebben en wanneer ze dat niet zijn voel je onrust en paniek. Krampachtig probeer je alles onder controle te houden, maar het kost je steeds meer energie.  Zo wil je toch niet leven…..

De functie van angst

Bijna 20 % van de Nederlanders  krijgt in zijn leven te maken met angstklachten. Het gaat hier om klachten die de levenskwaliteit ernstig aantasten. Iedereen is wel eens bang. Gelukkig maar, want angst heeft een functie. Het waarschuwt je voor gevaar en zet  je aan tot actie, ga je vechten of vluchten. Maar wat als jij je angstig voelt in situaties waarbij iedereen het er eigenlijk wel over eens is dat er geen werkelijk gevaar dreigt? Bijvoorbeeld wanneer jij een gesprek voert, of wanneer jij je alleen buitenshuis bevindt. Of jij maakt je vreselijke zorgen over van alles en nog wat. Dan kan de angst jou in de weg gaan staan.

In mijn leven heb ik te maken gehad met angstklachten en paniekaanvallen. Dus ik weet als geen ander hoe het voelt wanneer de angst de overhand krijgt. En dat was geen pretje. Mijn wereld werd steeds kleiner en het liefst bleef ik thuis. Dat voelde veilig. Als ik wegging was ik onrustig en keek ik als een bange wezel om mij heen. Ik probeerde zoveel mogelijk de controle te houden, maar dat lukte niet  altijd. Op zulke momenten gierden de zenuwen door mijn lijf. Mijn lijf voelde steeds meer verkrampt aan en de druk op mijn schouders nam alleen maar toe, wat resulteerde in nek- en schouderklachten. Daarnaast werd ik steeds emotioneler. Ik was op weg om mijzelf volledig te verliezen.

Hoe ben ik er vanaf gekomen?

Ik ben er vanaf gekomen door mijzelf uit te dagen. Kies ik voor de angst of wil ik leren vertrouwen. En hoe ga ik op mijzelf leren vertrouwen en mij dáár op focussen in plaats van mij bezig te houden met het leven van anderen. Want dat is eigenlijk wat je doet. Je leeft namelijk niet in het NU, jij kunt niet meer genieten van het moment, omdat er altijd wel iets in jou bezig is met de “wat als”  scenario’s en die liggen allemaal in de toekomst. En denk niet dat jij dit zomaar zelf kan oplossen. Als dat het geval was geweest dan was dit je allang gelukt. Ook ik ben op zoek gegaan naar iemand die mij kon helpen om hier anders mee om te gaan. En ik ben blij dat ik die stap heb gezet. Ik wilde namelijk niet  zo leven!

Eén tip

Herken jij jezelf hierin daag jezelf dan uit en zoek hulp. Ga op zoek naar een herinnering waarbij je moed getoond heb en stap opnieuw in die ervaring. Voel wat het met je doet als jij je moedig voelt en probeer dit gevoel vast te houden, pak dan de telefoon en bel. 😉

PS Je moet jezelf niet altijd te serieus nemen.