Het thema voor deze week werd al vrij snel duidelijk. Begin deze week was ik bij een presentatie over “Overlegscheiden” (www.overlegscheiden.com). Vervolgens krijg ik deze week diverse telefoontjes van cliënten die gescheiden zijn of in een scheiding liggen, maar waarbij de kinderen nu vastlopen. En eergisteren werd er een artikel door de Rijksoverheid vrijgegeven waarbij Teeven en van Rijn een oproep doen aan de omgeving om in actie te komen bij een vechtscheiding en met de ruziënde ouders te praten en eventueel hulp in te schakelen.
Er zijn vele redenen waarom een relatie beëindigd wordt. Of er is een ander in het spel, een gebrek aan aandacht, onbegrip naar elkaar, maar wat de reden ook is, het uiteindelijk beëindigen van de relatie is niet zomaar een stap die je zet. Voordat de keuze gemaakt wordt gaat er bij de partij die de keuze maakt al een heel proces aan vooraf. En dan is er ook nog een verschil of jij voor het beëindigen kiest of dat die ander de keuze maakt. Dan moet je er namelijk mee dealen. Als een van de twee de beslissing neemt om de relatie te stoppen en de ander heeft dit niet zien aankomen dan kan het beëindigen van een relatie als een trauma ervaren worden, waarbij gevoelens en emoties hoog tij vieren. En voordat je daar mee om kan gaan, zeker als je weinig zelfkennis hebt en geen handvatten, betekent dit dat je een tijdje het gevoel krijgt dat je verzuipt en dan heb je een houvast nodig. En dan ga je op zoek naar een reddingsboei? En wie zijn dat in het algemeen? De kinderen….
En daar gaan we dan. De kinderen, die zelf natuurlijk ook met een nieuwe situatie te maken krijgen, zoeken steun en houvast bij hun ouders. En ondanks dat die ouders van ze houden en ze willen beschermen tegen de pijn en het verdriet, confronteren ze de kinderen met hun eigen gevoelens en oordelen over de situatie en de gevolgen hiervan. Maar kinderen hebben een loyaliteit naar beide ouders. Een kind wil je helpen of je troosten en stapt daarmee in de rol van ouder. Dus dan worden de rollen omgedraaid, het kind zorgt voor de ouder, de ouder wordt het kind. En natuurlijk doe je dit als ouder niet met opzet, het is een onbewust proces, maar het gebeurd wel. En de kinderen voelen zich verdrietig en vinden het moeilijk, maar kunnen dit niet bespreekbaar maken bij de ouders. Want ja, als jij geen goed woord over hebt voor je ex, dan geloof je toch niet dat je kinderen jou een verhaal gaan vertellen over papa of mama. Die nemen ze in bescherming, met als gevolg dat ze zelf moeten leren omgaan met de nieuwe situatie. En dat richt meer schade aan bij de ontwikkeling van een kind, dan dat wij in eerste instantie denken. Vaak uit zich dit doordat het kind ander gedrag begint te vertonen. Mocht dit niet het geval zijn dan bestaat de kans dat het kind op latere leeftijd alsnog vastloopt in zijn leven.
Onderstaand een paar tips wat een kind nodig heeft in het geval van een echtscheiding:
- Maak het veiligheid voor het kind
Ondanks dat beide ouders uit elkaar gaan is het belangrijk dat kinderen het gevoel hebben dat het veilig voor ze is. Je maakt het veilig door niet negatief over je partner te spreken en ruimte te bieden voor de emoties en gevoelens van het kind. Onthou dat jullie altijd de moeder of vader van het kind blijven.
- Het nemen van verantwoordelijkheid door beide ouders
Als je oprecht terug kijkt naar jullie relatie dan zijn er al signalen geweest die de aandacht gevraagd hebben, maar die door jullie beiden niet zijn opgepakt. Die zijn interessant om samen te bespreken, want dat leert je iets over jouw eigen handelen. Daarnaast ben je rolmodel voor je kinderen. Als jij je eigen gedrag rechtvaardigt door je frustraties bot te vieren op je partner, wat leer jij je kinderen dan? Als je met een moeilijke situatie moet omgaan dan ga je niet in gesprek maar mag jij schelden, slaan of respectloos met een ander omgaan?
- Het vermijden van oordelen of veroordelen
Het is te makkelijk om een oordeel te geven over keuzes die iemand maakt. Rationeel hebben we overal theorieën over en kunnen we overal een oordeel over geven, maar scheiden speelt zich vaak af op het emotionele vlak. En als wij in ons leven niet of nauwelijks ingrijpende situaties hebben meegemaakt, dan zal het voorkomen dat ons gevoel sterker is dan ons denken en handelen we vanuit dat gevoel.
- Ga met de kinderen om de tafel zitten
Geef de kinderen de ruimte om te zeggen wat zij te zeggen hebben. Jullie kunnen elkaar helpen in dit proces, waardoor ieder voor zichzelf weer een eigen leven kan opbouwen in harmonie met elkaar. En mocht dit teveel gevraagd zijn doe het dan in het belang van je kinderen. Die hebben hier alleen maar baat bij. Kinderen zijn flexibel en hebben een groot aanpassingsvermogen. Maak hier gebruik van in positieve zin. Ze zijn slimmer dan je denkt en kunnen meer hebben dan je denkt.
En als je met bovenstaande moeite hebt, ZOEK HULP !
