Deze week kwam er een via Facebook een brief voorbij van een schoolbestuur in Assen, waarin zij vermeldden heel trots te zijn op hun leerlingen over de manier waarop zij weer hun best hadden gedaan om die toetsen zo goed mogelijk te maken.

Vervolgens wordt ook hun bezorgdheid beschreven gezien het feit dat de CITO toetsen slecht gedeeltelijk toont wat ieder kind bijzonder en uniek maakt. In ons huidig schoolsysteem staat de intelligentie, het IQ, centraal. Aan de ontwikkeling van het EQ wordt wel aandacht besteedt d.m.v. trainingen, maar zeker niet kwa tijd zoals bij de ontwikkeling van het IQ.

Maar dat zet me wel aan het denken. Zolang je binnen de gestelde normen valt gaat het goed. Wanneer je er buiten valt, of dit nu aan de bovenkant of aan de onderkant is, heb je een probleem. Dat kan betekenen dat je waarschijnlijk minder goed begrijpt of minder goed scoort op andere vaardigheden zoals rekenen of taal, maar de kans groot is dat jij andere kwaliteiten tot je beschikking hebt. Op zich niets mis mee, alleen binnen ons onderwijssysteem wordt je daar wel op afgerekend, want voor sommige scholen is een goede scoring van de CITO een voorwaarde. In mijn geval had ik na het behalen van mijn MAVO diploma een 5 voor wiskunde, voor de overige vakken had ik ruim voldoende. Toch was dit destijds een overweging om mij niet toe te laten voor de HAVO. Want ja, met een 5 voor wiskunde was dat toch een probleem. Uiteindelijk moest ik naar een andere school en heb daar mijn HAVO diploma gehaald. Toen en nu nog steeds begrijp ik nog niet waarom wiskunde zo belangrijk was om mijn HAVO diploma te halen. Ik wilde het toch laten vallen….  Maar goed, als kind moet je daar dus mee dealen. Omdat jij anders denkt dan anderen, wat een invloed heeft op jouw resultaten, behaal jij onvoldoendes. Jij doet het volgens de norm niet goed. Wat overigens niet hoeft te betekenen dat je niet goed kan leren. Wellicht leer jij op een andere manier, omdat jij meer auditief ingesteld bent of kinesthetisch. Maar als jij nu met regelmaat onvoldoendes haalt,  raakt jouw zelfvertrouwen ondermijnt en wordt jij onzeker en faalangstig. Dit kan zich weer uitten in vermijdend of agressief gedrag. En voordat je het weet heb je een stempel te pakken en mag je het daar mee doen, want het onderwijssysteem wijzigen is waarschijnlijk te ingrijpend terwijl de DSM 5 inmiddels dikker is dan de bijbel. En voor de volwassenen is het  niet veel beter. Momenteel zitten ongeveer 1.000.000 mensen aan de anti-depressiva en 1.000.000 mensen lopen tegen een burn-out aan. En dan vindt men het vreemd dat de kosten in de zorg de pan uit rijzen.

Met nog meer regels proberen we de controle te handhaven en de kosten in bedwang te houden. Ja natuurlijk…. Nog meer stress creëren, dat is de oplossing!

Zolang wij denken in goed en fout creëren we angst en onzekerheid. Tenslotte wil iedereen het goed doen, of we nu kind of volwassene zijn, want dat geeft ons een fijn gevoel. Als wij fouten maken worden we er tenslotte op afgerekend. En dat is niet fijn. Dus, of we gaan op safe, of we doen het niet. Wanneer wij gaan denken in groei en ontwikkeling creëren wij meer ruimte om fouten te mogen maken, zodat we daarvan kunnen leren, zonder dat er een oordeel aan wordt gekoppeld. Dat is wel zo prettig, want tenslotte kunnen we ook heel veel van elkaar leren. En als er meer ruimte is voor groei en ontwikkeling, dan wordt het vertrouwen in onszelf groter en krijgt angst minder ruimte. En met meer vertrouwen blijven we dichter bij ons zelf en daardoor zullen we keuzes maken die beter bij ons passen. En dit levert ons een goed gevoel op. Misschien moeten we dus met z’n allen het roer eens helemaal omgooien.

En dit is toch juist wat wij onze kinderen willen meegeven? Vertrouwen, uitdagingen aangaan, voor jezelf leren opkomen, meebewegen met de omstandigheden, zonder dat jij je aangevallen of angstig voelt?

Mijn complimenten voor de schrijver van de brief! Ik hoop dat meer mensen hier de wijsheid van inzien….